Torfowisko Tarnawa / fot. Lidia Tul-Chmielewska
Torfowisko Tarnawa: W Bieszczadach głównym skupiskiem torfowisk jest najwyższa część doliny Sanu. Są to obszary objęte ścisłą ochroną Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
Torfowisko Tarnawa
Jesień na Torfowisku fot. Lidia Tul-Chmielewska
Bieszczadzki worek pełen turystów i atrakcji
Od kiedy część Bieszczad zwana „bieszczadzkim workiem” została otwarta na potrzeby „cywili”, czyli zwyczajnych turystów, miejsce to stało się niewątpliwie dużą atrakcją turystyczną.
Tarnawa torfowisko fot. Lidia Tul-Chmielewska
„Brama” na Muczne – w przeszłości odcinała możliwość penetracji tak wspaniałych terenów, które ciągną się za Mucznem aż do Sianek. Obecnie jest to jedno z częściej odwiedzanych miejsc w Bieszczadach. O ile doskonała droga wiedzie nas do Mucznego, niestety – tuż za – mocno się psuje, ale cóż to w porównaniu do dróg, którymi całkiem jeszcze do niedawna musieli zmotoryzowani pokonywać w wielu innych miejscach.
Torfowisko Tarnawa -barwny przekładaniec fot. Lidia Tul-Chmielewska
Tuż za Mucznym, w kierunku Tarnawy Niżnej, po lewej stronie mamy wejście na ścieżkę przyrodniczo-historyczną Brenzberg. Jadąc dalej zobaczymy stanowiska bobra z ciekawą wiatą do obserwacji.
Ruiny wiaduktu kolejki fot. Lidia Tul-Chmielewska
Za niewysokim działem wodnym jadąc przez potok Roztoki, w jego jarze, zaraz przy drodze, zwracają uwagę dwa potężne filary kamienne – okazały ślad po kolejce wąskotorowej z Sokolików Górskich do Ustrzyk Górnych.
Igloopol – pozostało wiele budynków fot. Lidia Tul-Chmielewska
Tarnawa Niżna niczym kadr z lat 70-tych
To właściwie ostatnia zamieszkała miejscowość na tym terenie. Zabudowa tutaj to ślady i pozostałości po wielkiej fermie hodowlanej, powstałej, jako gospodarstwa wojskowe w latach 70-tych. Wówczas podejmowano decyzje o zagospodarowywaniu Bieszczad, budując wielkie fermy do hodowli bydła w Tarnawie, Wołosatem i Wetlinie. Decyzja okazała się kompletnym fiaskiem natomiast wiele środowisk przyrody zostało bezpowrotnie zniszczone przez rekultywację, buldożery i materiały wybuchowe. Po ich upadku budynki w latach 80-tych przejął Igloopol – kolejny falstart gospodarczy. Później tereny i zabudowania pozostały już niezagospodarowane.
Konie w Tarnawie fot. Lidia Tul-Chmielewska
Obecnie na terenie dawnej fermy powstaje ośrodek turystyczny Bieszczadzkiego Parku Narodowego – park utrzymuje tutaj stadninę koni wierzchowych.
Barwy jesienne na torfowiskach fot. Lidia Tul-Chmielewska
Tutaj wykupujemy bilet do wejścia dalej, czyli na przykład na Torfowisko Tarnawa.
Tarnawa -torfowiska fot. Lidia Tul-Chmielewska
Co to jest Torfowisko wysokie?
To bardzo specyficzne zjawisko przyrodnicze. Torfowiska na nizinach, tworzące się w zagłębieniach terenów, powstają zwykle w miejscu bezodpływowym, są poniekąd zamkniętym światem, zasilanym jedynie przez opady atmosferyczne. W tym środowisku wytwarzają się specyficzne zespoły roślinne, dominują mchy torfowce, wchłaniające duże ilości wody. Na ich podłożu zakorzeniają się inne rośliny, np. żurawina, borówka brusznica, bagno zwyczajne. Typowym gatunkiem jest także rosiczka okrągłolistna – roślina owadożerna.
Roślinność torfowiska fot. Lidia Tul-Chmielewska
Cechą torfowisk wysokich jest ich wzrastanie, spowodowane naprzemienną dominacją tzw. zespołów kępkowych i dolinkowych. Gdy wyrasta w górę, ulega wysuszeniu, tworząc dogodne środowisko dla gatunków kępkowych. Zamyka się cykl wzrostowy tego odizolowanego środowiska. W wyniku takiego procesu torfowisko przybiera postać wypukłej „czapy” wyrastającej nawet 5 m ponad teren sąsiadujący.
Barwne kobierce torfowisk fot. Lidia Tul-Chmielewska
W Bieszczadach głównym skupiskiem torfowisk jest najwyższa część doliny Sanu. Są to obszary objęte ścisłą ochroną Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
Podesty na torfowisku fot. Lidia Tul-Chmielewska
Oto Torfowisko Tarnawa
To wyjątkowo urokliwy obszar obejmujący dwa torfowiska wysokie położone nad górnym Sanem na obszarach nieistniejących wsi Tarnawa Niżna i Wyżna. Oba torfowiska oddzielone są od siebie potokiem. Jedno o obszarze ok 6 ha – niezadrzewione z pojedynczymi świerkami i brzozami.
Kładkami przez tereny torfowiska fot. Lidia Tul-Chmielewska
Przygotowane pomosty tworzą wspaniałą ścieżkę spacerową, w celu obserwacji roślinności oraz przepięknych panoram. Doskonałe miejsce dla podziwiania kolorów jesieni w całym bogactwie barw.
Środowisko roślinne w Tarnawie fot. Lidia Tul-Chmielewska
Większe torfowisko (odległość od wiaty ok 300 m), o powierzchni ok 20 ha, to siedlisko unikalnego w górach sosnowego boru bagiennego z domieszką brzozy i świerka – jedyne takie w Bieszczadach Zachodnich.
Tarnawa – wiata fot. Lidia Tul-Chmielewska
Tutaj przejdziemy kładką nad żeremiami, a później pomostami drewnianymi pokrytymi siatką. To także bogactwo roślin i ptactwa.
Tereny Torfowiska fot. Lidia Tul-Chmielewska
Do ciekawostek należy informacja, że w roku 1927 torfowisko zapaliło się od iskier lokomotywy kolejki wąskotorowej. Podziemny pożar torfowiska trwał przez 5 lat i był niemożliwy do ugaszenia. Torf tlił się pod ziemią niewidoczny nawet przez kilka miesięcy rozszerzając się na dalsze części torfowisk.
Torfowisko Tarnawa fot. Lidia Tul-Chmielewska
Torfowisko Tarnawa: Panoramy niczym dzikie stepy
Z okolic Tarnawy Wyżnej i Niżnej rozciągają się przepiękne widoki i panoramy na północno-wschodnie stoki Halicza (1333m) i na nieco niższe płaskie wzniesienie Wołowego Garbu (1248 m).
Z kładki na mniejszym torfowisku możemy zobaczyć Kopę Bukowską, Krzemień i Bukowe Berdo. Po drugiej strony drogi wspaniałe panoramy na rozległe tereny Ukrainy.
Widoki, które pozostaną w naszej pamięci…
Czytaj więcej: Bieszczady: sprawdź, co warto zobaczyć! Atrakcje na lato, zimę, urlop i wakacje
Porozmawiajmy o Bieszczadach!
Dołącz do grupy Bieszczady.Land na Facebooku
