Magia Bieszczadów przyciąga niczym magnes. O tym, że nie jest to pusty frazes, świadczy najnowsze podsumowanie sezonu turystycznego. Jak wyliczył BdPN, tylko w tym roku zakątek ten odwiedziło ponad 589 tysięcy turystów! To prawie 76 tysięcy więcej, niż w 2017 roku. Takiego wyniku jeszcze nie było…
Był 30 października 1963 roku. O godzinie 5 rano, na terenie zagrody nad potokiem Zwór koło Bereżek, pojawiły się samochody przywożąc ogromne skrzynie, a w nich… 5 żubrów. Później dołączyły jeszcze dwa. Przez kilka miesięcy zwierzęta zacieśniały więzy, wspólnie zmagając się z surową zimą oraz przygotowując do wyjścia na wolność. I choć początki były trudne, powrót „królów puszczy”, których nie widziano w Bieszczadach od dwustu lat, zakończył się sukcesem. Dziś żyje ich tutaj ponad pół tysiąca!
Moda na Bieszczady z roku na rok rośnie i choć wielu koneserów piękna tych gór uważa, że zaczynają się komercjalizować, nadal Bieszczady mają niesamowity magnes przyciągania do siebie. Kolejne hasło, że w Bieszczady się przyjeżdża raz, a potem już tylko wraca – jest sprawdzone, przez tych, których ugodziła w serce miłość do Bieszczadów.
Aura lubi płatać figle – szczególnie w górach. Zapewne nie raz przekonali się o tym turyści przemierzający m.in. bieszczadzkie szlaki. Czy podglądając naturę można przechytrzyć pogodę i rozpoznać jej zamiary? Nie brakuje zwolenników obserwacji chmur, jednak nie tylko one mogą podpowiedzieć nam czy warto szykować się do wędrówki…
Dzikie żubrzątka najczęściej przychodzą na świat na przełomie czerwca i lipca. Najwidoczniej te, z bieszczadzkiej zagrody pokazowej w Mucznem mają inne zwyczaje, bo już teraz stado powiększyło się o dwóch młodych mieszkańców.
Dziecięca kołyska nie mogła być wykonana z drewna osikowego, bo dziecko w niej śpiące byłoby bojaźliwe i skłonne do zdrady. Pędy chmielu kładziono pod oknami i na progu drzwi – by zagrodzić drogę złym boginkom czyhającym na dzieci. Dziurawiec natomiast pełnił funkcję ochrony matki i dziecka przed działaniem demonów. Poznajcie więcej symbolicznych znaczeń bieszczadzkiej flory…
Mówi się, że szansa na spotkanie niedźwiedzia to jak wygrana w totka. Gdyby rzeczywiście tak było, to Kazimierz Nóżka byłby prawdziwym milionerem. Leśniczy z Nadleśnictwa Baligród spotyka „miśki” średnio… 3 – 4 razy w miesiącu, co uwiecznia na unikalnych zdjęciach oraz filmach. Zdarzyło mu się nawet, ochronić swoich ulubieńców przed watahą wilków!
Adam Szary – botanik, pracownik naukowy Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Jest autorem książek poświęconych miejscowemu światu roślin, takich jak: „Tajemnice bieszczadzkich roślin” czy „Bieszczadzkie motywy roślinne”.
Przez kilka dni w Górzance na terenie Nadleśnictwa Baligród, obserwowany był młody ryś zachodzący w pobliże ludzkich osad. Po zgłoszeniu leśniczemu Kazimierzowi Nóżce, że kociak już drugi dzień zagląda na posesję jednego z mieszkańców wsi, udało się schwytać dzikiego maluszka.
Bieszczadzka flora zachwyca o każdej porze roku, jednak to jesień jest okresem największej feerii barw.
