Dziecięca kołyska nie mogła być wykonana z drewna osikowego, bo dziecko w niej śpiące byłoby bojaźliwe i skłonne do zdrady. Pędy chmielu kładziono pod oknami i na progu drzwi – by zagrodzić drogę złym boginkom czyhającym na dzieci. Dziurawiec natomiast pełnił funkcję ochrony matki i dziecka przed działaniem demonów. Poznajcie więcej symbolicznych znaczeń bieszczadzkiej flory…
Mówi się, że szansa na spotkanie niedźwiedzia to jak wygrana w totka. Gdyby rzeczywiście tak było, to Kazimierz Nóżka byłby prawdziwym milionerem. Leśniczy z Nadleśnictwa Baligród spotyka „miśki” średnio… 3 – 4 razy w miesiącu, co uwiecznia na unikalnych zdjęciach oraz filmach. Zdarzyło mu się nawet, ochronić swoich ulubieńców przed watahą wilków!
Adam Szary – botanik, pracownik naukowy Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Jest autorem książek poświęconych miejscowemu światu roślin, takich jak: „Tajemnice bieszczadzkich roślin” czy „Bieszczadzkie motywy roślinne”.
Przez kilka dni w Górzance na terenie Nadleśnictwa Baligród, obserwowany był młody ryś zachodzący w pobliże ludzkich osad. Po zgłoszeniu leśniczemu Kazimierzowi Nóżce, że kociak już drugi dzień zagląda na posesję jednego z mieszkańców wsi, udało się schwytać dzikiego maluszka.
Bieszczadzka flora zachwyca o każdej porze roku, jednak to jesień jest okresem największej feerii barw.
Magia najwyższego szczytu polskich Bieszczadów wciąż działa. Dowodem na to jest tegoroczna wakacyjna frekwencja i fakt, że na Tarnicy trudno o samotność niemal o każdej porze roku.
Obecne Bieszczady to już niestety nie te same pustkowia, co trzydzieści lat temu – dzikie, tajemnicze i niedostępne. Jednak mimo wzrastającej mody na Bieszczady, do niektórych zakątków nie dotarła jeszcze komercja. A wrzesień to najlepszy okres na bieszczadzkie wędrówki.
W zagrodzie pokazowej w Mucznem urodziło się kolejne żubrzątko. Także stada żyjące w naturze stają się liczniejsze. Jak obliczyli leśnicy, w tym roku może przyjść na świat nawet 50 cieląt!
Zauroczeni Połoninami i urokiem Jeziora Solińskiego zapominamy, że wiele pięknych miejsc, magicznych, kryje się w bardzo mało uczęszczanych szlakach. Tam trzeba często pilnować się, by na czas ujrzeć oznaczenie, by nie spotkać misia, a czasem oko w oko zobaczyć dorodną łanię.
Wiosna w Bieszczadach to wszechogarniająca zieleń tak ciesząca oczy po długiej i szarej zimie. Zobaczcie, jak pięknie prezentuje się podnóże góry Smerek z lotu ptaka.
